به گزارش موج ورزش، پانزدهم شهریورماه 1399 بود که هیئت مدیره باشگاه ذوب آهن رحمان رضایی را به عنوان سرمربی تیم فوتبال ذوب آهن معرفی کرد، آن زمان آنقدر گلوی خود را پاره کردیم و گفتیم که قبای سرمربیگری این تیم ریشه دار، برای رضایی بسیار بسیار گشاد است، اما کسی گوشش بدهکار نبود، مساوی پشت مساوی، شکست پشت شکست حاصل تفکرات رحمان رضایی بود و هر بار این مربی با بهانه های مختلف عدم نتیجه گیری تیمش را گردن دیگران می انداخت. به رسول کربکندی یکی از پیشکسوتان شایسته فوتبال اصفهان توهین کرد، به علی دادفر مدیر رسانه ای این تیم نیز رحم نکرد. در نشست های خبری سئوالات فنی را جواب نمی داد و...
هفته ششم گفتیم که این تیم برای کسب نتیجه نیاز به شوک (تغییر مربی) دارد اما باز هم رئیس کارخانه و هیئت مدیره باشگاه ذوب آهن زیر بار نرفتند، کار خودشان را کردند و دستپخت آن ها 11 امتیاز از 15 بازی شد. جالب اینجاست چون جواد محمدی مدیرعامل سابق باشگاه و رحمان رضایی با هم در یک راستا نبودند برای اینکه دل رحمان نشکند جواد محمدی را زودتر از این سرمربی برکنار کردند. بگذریم نمی دانیم رحمان چقدر پول گرفت و رفت. اما اکنون برای انتخاب سرمربی جدید، هیئت مدیره و مدیرعامل جدید به نوعی تمرکز ندارند. ای کاش حداقل اگر ما تیم را برای عدم سقوط می بندیم، هدایت ذوب آهن را به یک مربی با تجربه اصفهانی مثل منصور ابراهیم زاده، حسن استکی، قاسم زاغی نژاد و ... بسپارند، نه اینکه دنبال فرهاد مجیدی، مجتبی حسینی و دیگر مربیان بروند چراکه اگر این مربیان غیر اصفهانی نتیجه نگیرند می گویند که ما تیم را نبسته ایم. از طرفی عرق مربیان اصفهانی به ذوب آهن بیشتر می باشد. آب در کوزه است چرا ما تشنه لبان بگردیم. آقای یزدی زاده، آقایان اعضای هئیت مدیره لطفا خودتان برای موفقیت این تیم تصمیم بگیرید، چراکه اگر تیم به دسته اول رفت شماها عاملان این نابودی محسوب می شوید! باز هم می گوئیم فقط مربی اصفهانی.