این گونه رفتارها که به هیچ عنوان با روح ورزش جوانمردانه و فرهنگ هواداری مسئولانه سازگار نیست، بار دیگر زنگ خطر ناهنجاریهای گفتاری در ورزش ایران را به صدا درآورد. کارشناسان و فعالان فوتبالی بر این باورند که رقابت ورزشی باید بستری برای نشاط، احترام و همبستگی اجتماعی باشد، نه محلی برای توهین و نفرتپراکنی.
کمتر از یک ماه پیش فینال مسابقات فوتسال زیر ۱۷ سال قهرمانی آسیا در بحرین میان تیمهای ملی ایران و افغانستان برگزار شد که علاوه بر نتیجه غیرمنتظره، با اظهارات جنجالی و خارج از عرف یک گزارشگر افغانستانی در رسانه ملی افغانستان علیه ایران و ایرانی به یک خبر تلخ تبدیل شد.
متاسفانه هواداران پرسپولیس که تیمشان این روزها با حواشی گوناگونی دست و پنجه نرم کرده، با یک پیروزی مقابل نماینده خوزستان که نزدیک به 7 روز تمرین نکرده بود مثل یک انبار باروت منفجر شدند و همچون گزارشگر افغانستانی با توهین و فحاشیهای رکیک به حریف سنتی، خود را خالی کردند.
هواداران پرسپولیس باید بدانند باشگاه استقلال تهران قدمتی بیش از 80 سال دارد و قسمت زیادی از تاریخ فوتبال و ورزش ایران محسوب میشود و در آسیا صاحب 2 عنوان قهرمانی و چندین نایب قهرمانی است.
هواداران پرسپولیس باید بدانند که نباید از گزارشگر افغانستانی الگوبرداری کنند چراکه ورزش تنها زمانی میتواند به معنای واقعی مدرسه اخلاق و انسانیت باشد که هواداران، بازیکنان و مسئولان، همگی بر پایه احترام متقابل و پرهیز از رفتارهای تحریکآمیز عمل کنند.
در پایان باید تاکید کرد که مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ باید با شناسایی مسببان این تخلفات، برخورد قاطع و بازدارندهای اتخاذ کنند تا در آینده شاهد تکرار چنین صحنههایی نباشیم.
تحلیل: پژمان سلطانی
